Nol Sikking en Stephan Mulman winnen Harddraverijtoernooi 2011
01 oktober 2011
Vrijdag 23 september jl. werd er weer het jaarlijkse tafeltennis kermistoernooi gehouden. Voorgaande hieraan ben ik eerst weer alle scholen in Lisse langs gegaan om posters te laten ophangen (met dank aan Sjaak voor het (verbeterde) ontwerp en de afdrukken) om zo toch nog wat jeugd aan te trekken.
Uiteindelijk kwamen er in totaal 16 jeugdspelers op dit evenement af waaronder 7 wedstrijdspelers en 9 recreanten. Gelukkig werd ik weer bijgestaan door onze dynamische jeugdleider Bob Out die me een handje kwam helpen. Voor de wedstrijdspelers konden we 1 poule van 7 maken, voor de recreanten 2 poules van 4 en 5 die later nog de kruisfinales zouden gaan spelen.
Bij de wedstrijdspelers waren er weinig verassingen te melden; het moet wel gezegd worden dat de broederstrijd tussen Johan en Thomas Baaij verassend werd gewonnen door onze pupil Johan Baaij. Van je familie moet je het maar weer hebben! Uiteindelijk werd plaats 1 t/m 3 bezet door het geheel 1e jeugdteam: de 1e plaats was voor Bob van Noort, de 2e plaats voor Oscar Turk en de 3e plaats voor Koen Wolters.
In de vierkamp bij de recreanten van de jeugd wisten Timmo Mulman en Stephan Weijers door te dringen tot de halve finales. In de andere poule wisten veelvoudig deelnemer Paul Bet en Memmo Mulman (broer van Timmo) zich ook bij de beste vier te plaatsen.
De halve finale tussen de gebroeders Mulman bleek Timmo uiteindelijk over de beste papieren te beschikken. Met 3-0 in games was hij duidelijk de sterkste van de twee. De andere halve finale was Stephan duidelijk de meerdere over Paul Bet. Ook hier werd het een 3-0 overwinning in games.
In de troostfinale om de 3e plaats was Paul met 3-1 te sterk voor Menno.
De finale dan was een spannend spektakel stuk tussen Stephan en Timmo. In de poulewedstrijden was Timmo nog de baas over Stephan; maar de prijzen worden pas op het einde afgerekend! Stephan was nu de sterkste van de twee: met 11-3, 6-11, 11-9, 10-12 en 11-9 wist hij uiteindelijk het toernooi bij de recreanten op zijn naam te schrijven.
Bij de senioren hadden we een record opkomst van 37 deelnemers. Ik dacht dat ik gek werd! Hoe moest ik dit in vredesnaam in goede banen leiden?! Ik wou zelf ook nog meedoen, maar daar zag ik snel van af toen ik de opkomst zag! In totaal hadden we 21 wedstrijdspelers die ik over 3 poules van 7 verdeelde en 16 recreanten, die ik eveneens over 3 poules verdeelde; 2x een poule van 5 en 1 poule van 6.
Net als bij de wedstrijdspelers gingen alleen de nrs. 1 van elke poule door naar de finaleronde die in een driekamp zouden gaan strijden.
Bij de recreanten wisten Dennis Out (die met links zou spelen en veel alcohol zou nuttigen als extra handicap), Isaac Kinty en Sem v.d. Crommert beslag te leggen op de 1e plaats. In deze driekamp bleek Sem uiteindelijk als overwinnaar uit de bus te komen, voor Dennis Out die 2e werd, terwijl Isaac dus met de 3e plaats genoegen moest nemen.
Bij de wedstrijdspelers wist Vincent van Leeuwen zijn favorietenrol waar te maken; hij wist als groepswinnaar zich te plaatsen voor de finaleronde, voor Patrick Duivenvoorde die hij in de laatste wedstrijd van deze poule winnend afsloot.
Nol Sikking liep al vroeg in het toernooi tegen een polsblessure op. Niettemin, wist hij als groepswinnaar uit de bus te komen. Alleen tegen Jaap Rip in zijn allerlaatste partij moest hij 1 game toestaan. Zijn overige partijen werden zonder game verlies winnend afgesloten.
In poule C tenslotte wist Bobby knap met de winst er van door te gaan; hij schakelde toernooiwinnaar van 2009, Martijn van der Kamp uit. Ook zegevierde hij over Cees van Dam en Wouter Kalshoven, toch ook geen kleine jongens!
Inmiddels was het al nacht geworden toen er de aanvang werd begonnen met de finaleronde. In deze finaleronde werd er gestreden om 3 gewonnen games ipv. 2 tijdens de poulerondes (anders waren we de volgende ochtend nog niet klaar geweest!)
De eerste wedstrijd was Bob tegen Nol, die een eeuwigheid leek te duren; beiden hanteerde een verdedigende backhand schuifspel waardoor ik eigenlijk een tijdregeling in had moeten stellen. Uiteindelijk wist Nol deze partij met een 3-2 overwinning naar zich toe te trekken.
Daarna was het de beurt aan Vincent, onze clubkampioen van 2010. Ditmaal was Bob wel de sterkste, met een 3-1 overwinning zegevierde hij over Vincent.
De beslissing viel dus in de allerlaatste partij. Bob had theoretisch nog een kans, als Vincent van Nol zou winnen. De eerste game was echter voor Nol die hij pakte met 11-7. Daarna deed Vincent wat terug; met 11-6 was hij de baas over Nol in de 2e game. In de 3e game herpakte Nol zich echter en mepte Vincent letterlijk van de tafel. Met 11-1 was hij goed voor winst. Daarna nam Nol wat gas terug; hij dacht blijkbaar dat hij met deze tussenstand er al was en de titel niet meer kon ontgaan. Echter zou Vincent met 3-2 winnen in games van Nol dan was Bob alsnog toernooiwinnaar. Toen ik Nol dit verwittigde halverwege de partij tijdens een kleine onderbreking, toen hij even de bal moest pakken, keek hij me heel dodelijk aan; of ik dat niet even eerder kon zeggen! (als blikken konden doden had ik dit verslag niet meer kunnen schrijven!) Uiteindelijk wist Nol de game alsnog te pakken met 11-9 waardoor hij zijn sportieve revanche nam op Vincent die in de finale om het kampioenschap van Reflex in 2010 nog won van Nol.
Toen de laatste bal officieel geslagen was, was het inmiddels als kwart voor twee in de nacht geworden. Al met al een lange avond geworden maar wel gezellig!
Patrick
Uiteindelijk kwamen er in totaal 16 jeugdspelers op dit evenement af waaronder 7 wedstrijdspelers en 9 recreanten. Gelukkig werd ik weer bijgestaan door onze dynamische jeugdleider Bob Out die me een handje kwam helpen. Voor de wedstrijdspelers konden we 1 poule van 7 maken, voor de recreanten 2 poules van 4 en 5 die later nog de kruisfinales zouden gaan spelen.
Bij de wedstrijdspelers waren er weinig verassingen te melden; het moet wel gezegd worden dat de broederstrijd tussen Johan en Thomas Baaij verassend werd gewonnen door onze pupil Johan Baaij. Van je familie moet je het maar weer hebben! Uiteindelijk werd plaats 1 t/m 3 bezet door het geheel 1e jeugdteam: de 1e plaats was voor Bob van Noort, de 2e plaats voor Oscar Turk en de 3e plaats voor Koen Wolters.
In de vierkamp bij de recreanten van de jeugd wisten Timmo Mulman en Stephan Weijers door te dringen tot de halve finales. In de andere poule wisten veelvoudig deelnemer Paul Bet en Memmo Mulman (broer van Timmo) zich ook bij de beste vier te plaatsen.
De halve finale tussen de gebroeders Mulman bleek Timmo uiteindelijk over de beste papieren te beschikken. Met 3-0 in games was hij duidelijk de sterkste van de twee. De andere halve finale was Stephan duidelijk de meerdere over Paul Bet. Ook hier werd het een 3-0 overwinning in games.
In de troostfinale om de 3e plaats was Paul met 3-1 te sterk voor Menno.
De finale dan was een spannend spektakel stuk tussen Stephan en Timmo. In de poulewedstrijden was Timmo nog de baas over Stephan; maar de prijzen worden pas op het einde afgerekend! Stephan was nu de sterkste van de twee: met 11-3, 6-11, 11-9, 10-12 en 11-9 wist hij uiteindelijk het toernooi bij de recreanten op zijn naam te schrijven.
Bij de senioren hadden we een record opkomst van 37 deelnemers. Ik dacht dat ik gek werd! Hoe moest ik dit in vredesnaam in goede banen leiden?! Ik wou zelf ook nog meedoen, maar daar zag ik snel van af toen ik de opkomst zag! In totaal hadden we 21 wedstrijdspelers die ik over 3 poules van 7 verdeelde en 16 recreanten, die ik eveneens over 3 poules verdeelde; 2x een poule van 5 en 1 poule van 6.
Net als bij de wedstrijdspelers gingen alleen de nrs. 1 van elke poule door naar de finaleronde die in een driekamp zouden gaan strijden.
Bij de recreanten wisten Dennis Out (die met links zou spelen en veel alcohol zou nuttigen als extra handicap), Isaac Kinty en Sem v.d. Crommert beslag te leggen op de 1e plaats. In deze driekamp bleek Sem uiteindelijk als overwinnaar uit de bus te komen, voor Dennis Out die 2e werd, terwijl Isaac dus met de 3e plaats genoegen moest nemen.
Bij de wedstrijdspelers wist Vincent van Leeuwen zijn favorietenrol waar te maken; hij wist als groepswinnaar zich te plaatsen voor de finaleronde, voor Patrick Duivenvoorde die hij in de laatste wedstrijd van deze poule winnend afsloot.
Nol Sikking liep al vroeg in het toernooi tegen een polsblessure op. Niettemin, wist hij als groepswinnaar uit de bus te komen. Alleen tegen Jaap Rip in zijn allerlaatste partij moest hij 1 game toestaan. Zijn overige partijen werden zonder game verlies winnend afgesloten.
In poule C tenslotte wist Bobby knap met de winst er van door te gaan; hij schakelde toernooiwinnaar van 2009, Martijn van der Kamp uit. Ook zegevierde hij over Cees van Dam en Wouter Kalshoven, toch ook geen kleine jongens!
Inmiddels was het al nacht geworden toen er de aanvang werd begonnen met de finaleronde. In deze finaleronde werd er gestreden om 3 gewonnen games ipv. 2 tijdens de poulerondes (anders waren we de volgende ochtend nog niet klaar geweest!)
De eerste wedstrijd was Bob tegen Nol, die een eeuwigheid leek te duren; beiden hanteerde een verdedigende backhand schuifspel waardoor ik eigenlijk een tijdregeling in had moeten stellen. Uiteindelijk wist Nol deze partij met een 3-2 overwinning naar zich toe te trekken.
Daarna was het de beurt aan Vincent, onze clubkampioen van 2010. Ditmaal was Bob wel de sterkste, met een 3-1 overwinning zegevierde hij over Vincent.
De beslissing viel dus in de allerlaatste partij. Bob had theoretisch nog een kans, als Vincent van Nol zou winnen. De eerste game was echter voor Nol die hij pakte met 11-7. Daarna deed Vincent wat terug; met 11-6 was hij de baas over Nol in de 2e game. In de 3e game herpakte Nol zich echter en mepte Vincent letterlijk van de tafel. Met 11-1 was hij goed voor winst. Daarna nam Nol wat gas terug; hij dacht blijkbaar dat hij met deze tussenstand er al was en de titel niet meer kon ontgaan. Echter zou Vincent met 3-2 winnen in games van Nol dan was Bob alsnog toernooiwinnaar. Toen ik Nol dit verwittigde halverwege de partij tijdens een kleine onderbreking, toen hij even de bal moest pakken, keek hij me heel dodelijk aan; of ik dat niet even eerder kon zeggen! (als blikken konden doden had ik dit verslag niet meer kunnen schrijven!) Uiteindelijk wist Nol de game alsnog te pakken met 11-9 waardoor hij zijn sportieve revanche nam op Vincent die in de finale om het kampioenschap van Reflex in 2010 nog won van Nol.
Toen de laatste bal officieel geslagen was, was het inmiddels als kwart voor twee in de nacht geworden. Al met al een lange avond geworden maar wel gezellig!
Patrick
Clubblad
Route
